Proud to be fout
Proud to be fout
Over werkblunders, ongemakkelijke e-mails en de kunst van het goedmaakbakkie.
Consultancy is mensenwerk. En waar mensen werken, worden fouten gemaakt – op kantoor, bij de klant, op afstand of midden in een projectpresentatie. Je kunt je ertegen verzetten, of je kunt ze omarmen. Wij doen dat laatste.
Bij PROX6 geloven we dat fouten maken geen teken is van zwakte, maar juist van groei. Daarom vroegen we vier van onze consultants om hun eerlijke verhaal te delen: een moment waarop iets níét liep zoals gepland, en wat dat uiteindelijk opleverde.
Geen drama, geen gladde succesverhalen – maar echte situaties van slimme mensen die ook wel eens fout zitten. En daar uiteindelijk zelfs trots op zijn.
Les van Paul: communicatie (of liever: even ademhalen vóór je mailt)
Toen ik jong was, had ik mijn eerste opdracht namens CMG bij een succesvolle levensverzekeringsmaatschappij. Ik was als projectmanager verantwoordelijk voor een viertal projecten. Voor een van de projecten was ik afhankelijk van het IT backofficeteam (een niche systeem op een niche platform).
Ik had met de manager afspraken gemaakt over het leveren van capaciteit aan mijn projecten en ik dacht na twee weken lekker te kunnen starten. Op dat moment trok de manager zijn toezegging in en kreeg ik een mail dat de benodigde mensen de komende weken niet voor mijn projecten beschikbaar zouden zijn.
Ik had een op het oog keurige reactie gestuurd op zijn mail, waarin ik onder meer vroeg of ik hem zou moeten helpen met het op orde houden van zijn planning en ‘in control’ zijn op zijn afdeling. Tussen de regels stond in hoofdletters: “Jij incompetente piep piep piep, hoe durf je piep piep piep. What the piep!?!”
Ik was koud twee weken binnen bij die organisatie, en 14 minuten, 35 seconden en 17 honderdste later stond ik op het matje bij de algemeen directeur, die door de betreffende manager was ingeschakeld.
Dat was een groot leermoment: boodschappen tussen de regels door zijn niet handig als je boos bent. Überhaupt niet mailen als je boos bent. En ik heb ook geleerd dat er een dag komt dat de slager niet meer vraagt of je een plakje worst wilt!
Uiteindelijk is alles goed gekomen. Ook tussen de manager en mij. Ik heb het bij die klant nog tot ad interim programmamanager geschopt. En wanneer ik sindsdien teleurgesteld ben over afspraken, drink ik even een kopje koffie met de betreffende collega om de lucht te klaren.
Les van Manfred: stakeholdermanagement – wie heeft hier eigenlijk écht wat te zeggen?
Als je net van je studie komt, vol energie en ambitie, en je mag starten op je eerste opdracht als consultant, voelt dat als een vliegende start. Dat dacht ik ook. Ik begon enthousiast aan een project, dacht dat ik alles goed had afgestemd, en had netjes mijn ‘stakeholders’ op papier gezet.
Maar wat ik toen nog niet wist, was dat er een verschil is tussen wie officieel iets te zeggen heeft, en wie er in de praktijkde touwtjes in handen heeft.
In het bedrijfsleven spelen meerdere belangen: persoonlijke voorkeuren, politieke gevoeligheden, bedrijfsstrategieën en soms zelfs maatschappelijke druk. Besluitvorming gebeurt zelden in een rechte lijn. Je hebt formele besluitnemers – met titels op het organogram – maar ook informele beïnvloeders, die achter de schermen net zo (of soms meer) bepalend zijn.
Je denkt dat je goed op weg bent qua besluitvorming en dat je stakeholders akkoord geven, maar plotseling loopt het anders dan je had gedacht en krijgt het traject een hele andere wending. Waarom? Omdat één iemand die formeel géén besluitmacht had, informeel juist heel veel invloed bleek te hebben – en niet was meegenomen in het proces. Hier ben ik één keer tegenaan gelopen in de start van mijn carrière. Dit overkomt je maar één keer en daarna niet meer.
Sindsdien kijk ik naar: wie praat met wie? Wie kijkt naar wie voor goedkeuring? En: wie moet je écht aan boord krijgen om beweging te krijgen?
Het was een pittig leermoment, maar eentje waar ik nu trots op ben. Zoals ze zeggen: van fouten leer je. En soms zijn dat de lessen die je de rest van je carrière met je meeneemt.
Les van Jasper – Directheid is (niet altijd) een deugd
Tijdens mijn tijd als klantverantwoordelijke bij HeadFirst werkte ik voor een internationaal bedrijf dat actief was in meerdere landen. En als Nederlander dacht ik: top, lekker schakelen, afspraken maken en dóór. Nou… niet overal werkt dat zo.
Elk land heeft zijn eigen cultuur. En waar wij Nederlanders gewend zijn om vrij direct te communiceren, ligt dat in het buitenland vaak een stuk gevoeliger. Ik kwam daar al snel achter tijdens internationale meetings, waarin ik — met de beste bedoelingen — gewoon ‘to the point’ ging.
In Engeland bijvoorbeeld willen mensen eerst een praatje maken: wat small talk, wat luchtigheid, en dan pas business. Mijn vragende voorstellen kwamen daar over als: “Weet je het zelf eigenlijk wel?”
De Zweden zijn ontzettend beleefd, dus een stevige Nederlandse opmerking kan daar bijna persoonlijk overkomen. En de Belgen? Die schrikken soms gewoon van onze botheid. Geen grap. Na een aantal wat stroef verlopen gesprekken nam een Belgische collega uiteindelijk mijn rol over. “Betere fit,” werd gezegd. Au.
In Frankrijk en Zwitserland speelt hiërarchie een belangrijke rol. Daar wordt respect voor functies en structuren écht gewaardeerd. Een iets te lomp Nederlands grapje of een te losse benadering kan daar serieus verkeerd vallen.
Wat ik ervan leerde? Zaken doen in het buitenland vraagt om meer dan een internationale agenda en een goede headset. Het vraagt oprechte interesse in hoe anderen werken, communiceren en besluiten nemen. Je aanpassen aan hun manier van werken is geen zwaktebod – het is pure kracht.
Inmiddels begin ik meetings geregeld met een praatje over het weer. En weet je? Ik vind het nog gezellig ook.
Leestip van Silvia (voor iedereen die denkt: “ben ik nou de enige?”)
Soms is het fijn om te weten dat zelfs een professor op Princeton een lijst heeft van dingen die niet gelukt zijn. Silvia tipt daarom deze blog: Princeton professor’s ‘CV of failures’ will make you feel better about your life | Mashable– [CS1] en ja, je gaat je hierna beter voelen over je eigen flaters.
Heb jij een Proud to be fout-moment?
De consultancywereld draait om vertrouwen. Fouten maken hoort daarbij – zolang je ze maar erkent, ervan leert en je verantwoordelijkheid neemt. Bij PROX6 bouwen we aan een cultuur waarin je niet wordt afgestraft om wat misgaat, maar juist wordt gewaardeerd om hoe je ermee omgaat en hoe je het verbetert/oplost.
Dus, heb je ook wel eens ‘fout’ gemaakt op jouw werk? Goed zo. Dan weet je dat je aan het leren bent en zo groei je alleen maar meer 😉.
